Wennen aan het idee

Het is wel even wennen zo’n andere fiets. Oogt minder sportief, is ook zwaarder dan mijn mountainbike. Voor een dergelijk project heb je een sterke fiets nodig, want er moet wel voor drie maanden bagage mee. Maximaal 25 kg op de bagagedrager verdeeld over twee tassen en verder een stuurtas en mogelijk een aantal kleine tasjes aan het frame voor gereedschap en ander soort handigheden, die mogelijk onderweg goed van pas kunnen komen. De fietshouding met rechte rug is ideaal en niet onbelangrijk het zadel is uiterst comfortabel en dat is geen overbodige luxe als dat drie maanden achtereen de enige plek is om op te zitten. Door het gewicht van de fiets wordt de gemiddelde snelheid een stuk lager en dat zonder andere bagage buiten mij zelf. Dat extra gewicht moet straks allemaal de bergen over, al moet gezegd dat bergaf dit redelijk wordt gecompenseerd door datzelfde extra gewicht. Wat nemen wij mee of liever gezegd wat laten wij thuis. Dat wordt nog een hele afweging, want ja wat zijn de belangrijkste dingen die je tijdens deze specifieke maanden niet kunt missen. Omdat de postduif dezer dagen niet geheel betrouwbaar is, mede gelet op de vogelpest, die steeds vaker in Europa voorkomt, hebben wij een lichtgewicht laptop aangeschaft om het thuisfront zoveel mogelijk dagelijks te informeren met het verhaal van de dag en uiteindelijk van de gehele reis. Fotocamera of mobiel ook een afweging, die moet worden gemaakt, maar gelet op de kwaliteit tegenwoordig van de mobiele telefoons gaat mijn voorkeur nu uit naar de mobiel. Ouderdom komt met gebreken en dat is niet anders bij dit gezelschap en dus er zal een ruime plek gereserveerd moeten worden voor alle medicijnen, die mee moeten om de ouwetjes op de been, of liever gezegd in het zadel te houden. Het is een voordeel dat wij in Europa blijven en waar over het algemeen de overnachtingen veel en redelijk geprijsd worden aangeboden, met doorgaans prima voorzieningen, zodat de inhoud van de toilettas beperkt blijft tot tandenborstel, tandpasta, deo en de nodige zonbescherming. Voor zover Eldert daar al last van heeft laten wij de hoofdharen voor wat het is, met uitzondering van de baard- cq snorharen. Deze worden wel kort gehouden met een klein oplaadbaar scheerapparaat, zodat wij in ieder geval enigszins herkend worden bij de intocht op de eindbestemming. Mogelijk zal ik tijdens de reis de barbier moeten bezoeken, omdat ik normaal gesproken om de vier weken een afspraak heb met mijn kapstertje in Koskinou voor een beurt van de haren wel te verstaan. Dagelijks zal het nodige moeten worden opgeladen en dus allemaal extra gewicht door chargers, dat dan waarschijnlijk te koste zal gaan van de kleding die mee moet en voornamelijk zal bestaan uit fietskleding. Daarnaast een paar extra schoenen, een lange broek, twee shorts, paar shirtjes, ondergoed, sokken en iets warms voor de avond. Ik denk dat ik de basis wel te pakken heb qua bagage en dan kan ik met een gerust hart op de fietstraining gaan storten. Ik nog geen 3 maanden muziek op de mobiel van Spotify, maar een keer dezelfde muzieklijst afspelen is ook niet erg. Bovendien is dit muziek voor de trainingsuren, die ik alleen rijd. Sinds kort heb ik nu ook de beschikking over Bluetooth oren en dat is wel zo handig, want dat scheelt een hoop ellende met de draadjes oren, die om een of andere redenen altijd in de knoop zitten. Trainen dus en daarvoor is Rhodes uitermate geschikt voor de vlakke, eenvoudige ritten in het algemeen en de pittige en zware heuvels in het bijzonder. Naar verluidt zal de trip geen enkele dag geheel vlak zijn, met uitzondering van het vervoer per ferry, de rit door de Po-vlakte in Italië en het laatste stuk door Nederland. Langzaam maar zeker begin ik aan het idee te wennen van dit prachtige avontuur.