Kuitenbijters

Zaterdag 13 april 2024

Klokslag 9.07 uur zet ik geheel op eigen kracht de pedalen in beweging. Na dertig meter rechtsaf Anixis op, maar daar moet ik meteen in de remmen. Een auto met een veel te hoge snelheid komt daar van links aangescheurd en als ik zo de weg op zou rijden had die idioot van dit vehicle de benen onder mijn romp afgereden en dan wordt verder fietsen een stuk lastiger. Goed een gewaarschuwd mens telt voor twee zeg men wel en als je er goed over nadenkt kan ik de betekenis van dit gezegde niet goed plaatsen. Goed lekker verder op weg voor een heel lastige maar tegelijkertijd fraaie rit met veel hoogte meters. Zon op kop en weinig wind in de rug maar dat laatste zal in de loop van de ochtend aanwakkeren tot matig en op mijn weg terug stevig in het gezicht blazen. Vandaag maximaal 26 graden maar zo vroeg in de ochtend is dat nog beduidend lager en dus ook zeer aangenaam tijdens het bedwingen van de talloze heuvels die ik op mijn weg tegenkom. Het eiland komt al aardig in beweging zo half april en dan doel ik niet het eiland zelf, maar met name de bedrijvigheid zo vlak voor het begin van het zomer seizoen. Het eiland beweegt ook wel eens door aardschokken maar gelukkig slechts in mindere mate en in de bijna tien jaar dat ik op Rhodos woon heb ik eigenlijk pas één keer een dusdanige aardschok meegemaakt waarbij mijn bijzondere souvenirs op een special ingerichte boekenplank deze bestemming hebben verlaten. Wat achter blijft is dan het stof op de plank waar geen souvenir heeft gestaan. Dat had dan weer het voordeel dat ik mijn fraaie herinneringen op dezelfde stofloze plekjes kon terugzetten. Een bijzonder route vandaag met veel beklimmingen en maar zien hoever ik kom. De klimmetjes volgen elkaar snel op en dan lijken de afdalingen qua afstand veel korter dan de weg naar boven. De waterkraan onderweg vlak voor het centrum van Koskinou laat ik in dit geval rechts liggen omdat ik er links voorbij ga. Calitea Springs is de verste bestemming vandaag en daar neem ik even tijd om mijn pluizige viervoeters van Calitea Cats met een bezoek te vereren. De eerste 26 kilometers heb ik naar behoren gerond en de weg terug zal een stuk lastiger worden met wellicht minder beklimmingen, maar wel die stevige wind uit de richting waar ik geen ga. De haren, hoofdharen wel te verstaan, worden speelbal van de wind, en dat zorgt ervoor dat de haren, voor zover er al een model in zat, totaal overboord gaat en enigszins onregelmatig op de hoofdhuid komen te staan. De wind waait er lustig op los en maakt het fietsen wat lastiger maar zeker niet onmogelijk. Vandaag ben ik gehuld in mijn fraaie shirt van de Mont Ventoux in Frankrijk. De naam Mont Ventoux is afgeleid van het Occitiaanse woord Vent dat wind betekent. De top van deze reus in de Provence ligt op 1909 meter en daar kan het behoorlijk stormen het geen ik ook heb mogen ervaren. Die 1909 meter hoogte ga ik vandaag zeker niet halen maar dat hoeft ook niet en na ongeveer drie uur is ook het laatste klimmetje naar de top van de Monte Smith gedaan. Gevarieerd muziekje weer op de draadloze oren met onder andere "Happy New Year" van Abba. Wellicht misschien niet de juiste muziekkeuze voor de tijd van het jaar maar het klinkt wel lekker. Bovendien is het ook wel van toepassing op het nieuwe zomerseizoen dat van start gaat. Laten we hopen dat het inderdaad een happy new year wordt op ons fraaie eiland en dat wij gespaard blijven van vreselijke bosbranden die vorig jaar het eiland letterlijk in vuur en vlam hebben gezet.