Voorjaarstraining

Ialyssos Dinsdag 9 april  

Het abonnement van deze reislogger loopt nog tot oktober 2024, dus dan toch maar weer eens een verhaaltje delen met jullie. Het zonnetje is al vroeg op en verlicht een deel van de slaapkamer omdat ik gisterenavond heb nagelaten de buitenluiken te sluiten. Vroeg wakker dus en nog voor de klok van 9 uur al op de fiets. Ook hier Sahara zand overgewaaid en het duurt dan ook even eer ik mijn fiets onder het zand heb uitgegraven. Eerder deze week 40 km nagenoeg vlak gereden en vandaag dan maar weer een klimtour naar Filerimos. Het is uitgestorven en alles wat leeft ligt waarschijnlijk nog in diepe rust. Uitzondering daarop is een aantal vervelende steekvliegen die rond mij hoofd zoemen en afkomen op de zoete parfum dat ik deze ochtend rijkelijk over het bovengedeelte van mijn lichaam heb leeggespoten. Hebben ze thuis niet zulke lekkere luchten en dat is ook niet zo verwonderlijk, want deze parfum is van Azerbaijaanse afkomst. Goed de klim gaat zonder problemen en zo nu en dan kwijl ik een lekker deuntje mee afkomstig uit de draadloze oren. Deze solozang geeft blijkbaar voor die prikdingen een dusdanig ongewenst geluid dat ze het hazenpad kiezen hetgeen voor mij een prettige bijkomstigheid is. De moeilijkheid van deze klim zit in de laatste twee kilometer onder de top met een stijgingspercentage tussen 8 en 11 procent. Waarom wil ik dit nog steeds en okay het gaat me ook nog steeds redelijk goed af ondanks dat mijn 70 ste verjaardag al geruime tijd achter me ligt. Halverwege toch wat reuring als een touringcar mij passeert met veelal mensgenoten die mogelijk net als ik de uiterlijke houdbaarheidsdatum allang hebben overschreden. Zij hebben wijselijk gekozen voor een iets comfortabel vervoermiddel maar daar wil ik nog even niet aan denken. Ik geniet nog steeds van deze vervoersvorm ondanks dat het best wel zwaar is. De zon doet aardig mee en het zal mij ook niet verbazen als de huid na deze rit een ietwat donkere kleur heeft aangenomen. Dan de laatste bocht vlak onder de top en dan droom je bij deze overwinning op de berg en uiteraard op je zelf op een ontvangst zoals bij Mathieu van der Poel afgelopen zondag als hij zegevierend de wielerbaan in Roubaix opdraait. Niets is minder waar, maar lekker is het wel als de top ongeschonden wordt bereikt. De touringcar is inmiddels leeggeschut en de oudere jongeren bewegen zich voort op een manier waarvan ik nog een hele lange tijd van verschoond wil blijven. Ik doe het dan nog lang niet zo slecht en terwijl ik dat denk ben ik alweer op de weg terug en dat is dan de kers op de taart van deze klimtour want deze Filerimos kun alleen via dezelfde weg terug........ maar nu naar beneden

.