Het mag weer..

Negen dagen na de fatale val op een driedelig trapje, waarbij ik blijkbaar één trede over het hoofd heb gezien, kan het weer. Bij die, op het eerste gezicht, onschuldige val op de Koningsdag, haal ik mijn scheenbeen open en waardoor dagen later een dusdanige zwelling ontstaat dat het fietsen onmogelijk maakt. Kan nog wel mijn schoen aan maar die drukt tegen de zwelling aan dus dan maar even niet. Goed vandaag kan het weer en dan ook maar gelijk een zware rit uitgestippeld met veel klimwerk. Via Pastida, langs het bijenmuseum en de melkfabriek steek ik het eiland over. De wind uit het Noordwesten dus het eerste gedeelte prikt de wind in mijn rug, maar doet heen pijn. Dit betekent dat de weg terug vanuit Kalithea over het plateau met de zwaarste beklimmingen bijzonder lastig wordt als de wind pal tegen staat. Daags na Pasen weinig lammetjes in de wei, want die zijn massaal op de gril gegaan gisteren voor het traditionele familie feest waarbij Lam centraal staat. Een ijzeren pin van kop tot kont en dan gedurende een uurtje of vijf goudbruin gaar draaien boven een kampvuurtje alvorens de aanval wordt ingezet. Een familie traditie hier in Griekenland waar ik niet aan deelneem. De traditionele Paas traditie zoals ik dat uit Nederland ken spreekt mij meer tot de verbeelding met eerst bij het krieken van de dag eieren zoeken die her en der verstopt zijn. Uiteindelijk weet ik ze redelijk snel te vinden in het keukenkastje naast de pot honing. Speciaal voor deze gelegenheid heb ik bruine eieren aangeschaft zodat het eierkleuren achterwege kan blijven, omdat in tegenstelling tot de witte eieren deze al door de kip al van kleur zijn voorzien. Wel lammetjes pap, beter bekend als Molenaars kindermeel, dat ik als mijn ontbijt tot mij neem, is de enige naamgelijkenis met betrekking tot Lam, maar heeft verder niets met het jonge dier van doen. De eerste serieuze klim is van die naar Kalithea met halverwege een benzine station waar ik voor één euro een colaatje tot mijn neem met het oog op de aanstaande klimmen vanuit het centrum van Kalithea en verder de steile klimmen op het plateau. Kalithea een gezellig dorpje met heel veel terrasjes waarvan de meeste stoelen al vroeg bezet zijn door voornamelijk mannen lurkend op een rietje dat in koude koffie uitkomt. Lurken betekent "hoorbaar en vaak langdurend zuigen", daar kan je van alles bij bedenken natuurlijk. De klim uit Kalithea is kort maar hevig, maar ik kan nog uit de greep van de wind blijven vanwege de smalle straatjes waardoor ik nog beschut kan rijden. Het plateau is aanstaande en daar krijg ik de wind letterlijk van voren. Aanwakkerend tot windkracht vier op een open plateau waar de wind vrij spel heeft. De drie beklimmingen op het plateau zijn zwaar, maar ik kan de pedalen nog voorwaarts rond krijgen en langzaam maar zeker kruip ik meter per meter naar boven. Een zware beproeving op deze Paasmaandag waar de meeste Grieken van de gelegenheid gebruik maken om lekker uit te buiken na een overdadig Pasen vol van feestelijkheden en vooral traditioneel eetgedrag. Doorgaans start het seizoen na Pasen, maar de datum van dit Ortodoxe Pasen 2024 staat wel heel laat op de kalender dat het toeristen seizoen al eigenlijk een maand eerder van start is gegaan. De eerste vakantie gasten bij mij komen op zondag 12 mei en dan gaat voor mij het seizoen ook beginnen.