van waterkraan naar waterkraan

Het is alweer ruim een jaar geleden dat het laatste verhaal van ons geweldige fietsavontuur avontuur verscheen op deze blog. Tot nu tot bleef het rustig maar er staat weer iets op het fietsprogramma voor dit fietssetje in September. Tien dagen Kreta met veel fietsen en ongetwijfeld weer mooie verhalen die jullie hier dan weer kunnen volgen. Fietsen op Kreta en ter voorbereiding toch maar weer gestart met een aantal fraaie fietsritten voor mij hier op Rhodos en voor Eldert elders op deze aardkloot. 

Maandag 10 juli 2023

Een paar dagen geen gasten dus tijd voor weer een fraaie fietstocht op het zonovergoten Rhodos waar de temperatuur vanmiddag zal oplopen tot 34 graden. Niet echt heel gezond voor een zware fietstocht maar waarschijnlijk zal het op Kreta in September niet veel kouder zijn. Eerst richting vliegveld met een vlakke aanloop om daarna de heuvels te bedwingen. Bij het vliegveld is het een drukte van jewelste met vertrekkende bruingekleurde toeristen en komende vooral spierwitte Engelsen die naar verwachting  binnen 1 of 2 dagen DARK RED gaan kleuren en de rest van hun vakantie pijnlijk onder een handdoek gaan doorbrengen. Het vliegveld laat ik dan rechts liggen en is het gedaan met de vlakken wegen. De eerste heuvels worden zichtbaar en ook zeker voelbaar want het gaat niet zo makkelijk meer. De zon doet verwoede pogingen om dit trainingsritje bijzonder onaantrekkelijk te maken, wat ook lukt. Warm tot zeer warm met als gevolg dat het zweet  via de poriën buiten het lichaam treedt. Waar dat niet lukt, met name onder het zitvlak, wordt het vocht vooral in de koersbroek opgevangen, het geen een beetje sopperig aanvoelt. De eerste waterkraan brengt verkoeling. Niet de kraan op zich maar het water dat daar dan uitkomt als de kraan wordt open gedraaid. Een kommetje van beiden handen loopt snel vol om vervolgens het gezicht te bewateren. Een nadeel van die buitenkraantjes is dat de wespen ook op dat verfrissende water afkomen dus het is oppassen dat die prikdingen geen kans krijgen om jouw kommetje water te bezoeken op het moment dat jij je gezicht wil verfrissen met alle gevolgen van dien. Het loopt goed af en als laatste de voeten inclusief schoenen en sokken onder de kraan. Door de hitte kunnen met name de voeten nauwelijks luchten waardoor er een zeer onaangenaam branderig gevoel kan  ontstaan aan je voeten dat maar langzaam geneest. Die waterkranen onderweg zijn wel een uitkomst omdat je dan altijd over vrij koud drinkwater beschikt. Er staan her en der van die kranen en met de warmte pas ik de route er op aan. Een bidonnetje water meenemen voor onderweg heeft niet zo veel zin omdat binnen tien minuten al bijna kookt in de bidon. De verfrissing uit de waterkraan is na twee minuten al weer gedaan en maakt direct weer plaats voor zweetvocht. Ben al twee uur onderweg en de temperatuur loopt snel op en trekt alle energie uit je lijf. Tijdens een zware klim word ik aangemoedigd door wat toeristen die mij vanuit hun luie picknickstoel gade slaan. Het enthousiasme bij deze mensen is zo groot alsof ik koploper ben in een grote koers. Ben ook waarschijnlijk de enige vandaag op dit verhitte eiland die op een fiets zit en ja dan ben je al snel de koploper want er komt niemand achter je aan. Leuk is het wel en het geeft mijn weer wat energie. Hard gaat het zeker niet bergop en lijkt net op mijn fiets op slot staat want dat gevoel heb ik een beetje. De hitte slaat als een warme deken over je heen en het stokt de adem maar ik moet door want de lange afdaling is aanstonds en dan is het alleen nog maar naar beneden. Misschien gekkenwerk maar het is ook wel lekker om weer even zo af te zien. Het vakantie vocht dat de laatste weken is ingenomen probeert het lichaam weer te verlaten al zal het niet zo snel gaan als dat het is ingenomen. Het eind komt in zicht, van deze zware rit weliswaar, en dan kan het herstel weer beginnen. Thuis komt het luie zweet er echt uit en ik voel me net een afdruiprek waar het vocht aan alle kanten buiten het lichaam treedt. Voordat ik tot mijn enkels in het water sta, verhuis ik maar naar de badkamer waar het overtollige vochtverlies door het afvoerputje het huis weer verlaat. Wat een rit, wat een hitte, wat was het afzien, maar het geeft zoveel voldoening.