Filerimos Hill

Dinsdag 11 juli 2023

Deze klim vandaag naar Filerimos had ik twee dagen geleden al gepland samen met de lange tocht van gisteren. De rit gisteren viel toch erg zwaar vanwege de zeer warme weersomstandigheden, echter vanmorgen bleek ik redelijk hersteld van die inspanningen . Dus vanmorgen toch maar weer in de tourkleding gehesen, de stoute schoenen aan getrokken, handschoentjes aan, haartjes in de plooi, lekker muziekie in de oren en gaan, weliswaar zonder banaan, op weg voor een klim van 4000 meter naar de top van de Filerimos. De omstandigheden zijn wellicht slechter dan gisteren met 33 graden en nauwelijks wind. Ook de klim van 4 km is zeker niet eenvoudig met een oplopend stijgingspercentage tot 11 procent. De eerste 5 km naar de voet van de klim is nagenoeg vlak en kan ik de afvalstoffen van de vorige dag uit de benen rijden alvorens ik aan de klim kan beginnen. De weerstand is groot bij de eerste schermutselingen op de Filerimos en nu eerst de spieren op spanning krijgen anders kan ik na 100 meter wel rechtsomkeer maken. De zon werkt ook niet erg mee en zorgt nu al voor overmatige uitstoot van zweet dat de poriën verlaat. Dat heeft natuurlijk alles te maken met uiteraard de temperatuur, de hoge luchtvochtigheid en nauwelijks wind dat voor een beetje verkoeling had kunnen zogen. De vergelijking met een droogtrommel komt hier aardig overeen. Warme lucht, vocht en in wat mindere mate het ronddraaien maar dat laatste laat ik dan verder aan de wielen over. De vergelijking met de droogtrommel loopt spaak, als de inhoud in de droogtrommel naarmate het gebruik steeds droger wordt terwijl bij mij het vochtgehalte alleen maar toeneemt. Ik laat me hierdoor niet afremmen in tegenstelling tot het stijgingspercentage van de berg dat er voor zorgt dat het tempo behoorlijk snel gereduceerd wordt tot minder dan loopsnelheid. Maar goed, ik zit nog en dat is nog steeds beter dan lopen. In 2015 toen ik me net op Rhodos had gevestigd heb ik deze berg voor het eerst getracht te bedwingen. Echter toen kwam niet verder dan ongeveer een derde van de klim en moest ik onverrichte zake het verlies nemen en terug. Dat is verleden tijd en deze pukkel kan ik nu redelijk gemakkelijk oprijden tijdens mijn trainingsritjes. Normaal train ik hier niet met zulke hoge temperaturen boven de 30 graden. Kreta in september is voor zeker ook erg warm met lange hellingen tot 10 km. Deze klimritjes zijn zeer noodzakelijk om terug op het niveau te komen van de laatste twee jaar. Ik ben zowaar niet alleen op een fiets op deze slopende klim. Tot mijn verbazing wordt ik gemakkelijk ingehaald door twee oudere jongeren die nog even een duimpje ophoog steken als ze mij passeren. De laatste 1.5 km van deze klim is het zwaarst als het stijgingspercentage oploopt naar maximaal 11 procent. Ik weet mijn hartslag keurig onder de 140 slagen per minuut te houden en dat is voor mij een teken dat het ondanks de enorme inspanning goed gaat. Het vocht lijkt met straaltjes uit mijn poriën te stromen door de ziedende hitte dat grip krijgt op mijn lichaam zonder enige vorm van verkoeling. En ja hoor daar is de waterkraan weer op ongeveer 1 km onder de top. Snel de polsen en enkels onder de kraan en dan weer door naar de laatste terugkerende bocht, ook wel haarspeldbocht genoemd. Aan weerskanten van de weg liggen heel veel droge afgevallen dennennaalden en daar zal ik wel rekening mee moeten houden als ik straks terug ga rijden. Die plekken met dennennaalden zijn gevaarlijk glad en ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als je straks met 70 km per uur naar beneden rijdt en een schuiver maakt op die dennennaalden. Daar kan een scrubbeurtje niet tegenop want dat haalt alleen de losse huidcellen weg terwijl een schuiver op dit ruwe wegdek de huid tot op het bot verwijdert. Terwijl ik dat denk bereik ik de laatste bocht en vlakt de weg hier af tot maximaal 4 procent en is het nog 150 tot de top en tevens eindpunt van deze Filerimos klim. Boven zie ik de twee oudere jongeren terug aan een tafeltje en fris en fruitig lekker zitten te sabbelen op rietje dat uitkomt in een glaasje prik. Weer gaat dat duimpje omhoog waarmee ze waarschijnlijk willen zeggen goed gedaan jochie. Geen enige vorm van vermoeidheid en nu wordt ook duidelijk waarom zij daar heerlijk ontspannen van hun drankje genieten terwijl ik doordrenkt van het zweet net weer een beetje op adem ben gekomen. E-bikes dus en dan toch ook maar een heel tevreden duimpje terug. De berg af is ook nog wel een dingetje met zogezegd die droge dennennaalden aan weerskanten van de weg. Ik zoek het midden van de weg op en die is snel gevonden vanwege de witte doorgetrokken streep die daar de afscheiding aangeeft van de twee weghelften. Als het gemotoriseerd verkeer zich hier aan de maximale snelheid houdt van 50 km per uur zullen ze mij niet inhalen omdat ik 20 km harder naar beneden rijd. Helemaal zonder gevaar is de afdaling niet, maar is gewoon lekker. Eenmaal beneden is het nog 5 km vlak naar huis en geniet nog even na van deze heerlijke maar wederom zware trainingsrit.

Dank voor jullie mooie reacties op het verhaal van gisteren, ik haal hier veel voldoening uit. De volgende rit ...... de tijd zal het leren.