Terug naar de kust

Zaterdag 19 juni 2021

We breken weer op voor de volgende 54 km. Weg van de ouwe stenen en door naar de Mediterranee, zo blauw, zo blauw. Dat zullen we nog wel eens zien. Eerst maar dat inmiddels gedateerde Olympische dorp uit met een stevige klim van ruim 700 meter en dat direct na het ontbijt, dat overigens op de stoep van de bakkerij is genuttigd. Het lijkt op arbeidsvitaminen voor de kuiten, die na een klim beloond worden met een prettige afdaling en dat klinkt als muziek in de oren. Het gaat op en neer en dan kun je daar van alles bij voorstellen en niet alleen in de muziek. Met nog 24 km te gaan wordt de roep naar koffie intenser en laten wij ons verleiden door prettige blonde tot cola met een tostie kaas cq ham-kaas en laten wij de koffie voor wat die is. Meer zit er helaas niet in en na een half uurtje op een uitzonderlijk gezellig terras druipen wij af voor het laatste deel van deze trip over glooiende rustige weggetjes die vergelijkbaar zijn met onze duinen in Holland, met dit verschil de helmplanten zijn vervangen door olijfbomen en roze en witte oleanders. Rond 14.00 uur bereiken wij ons fraaie appartement voor de komende twee dagen en is volgens zeggen slechts 400 meter van de zee. In Olympia hadden wij een kamer dat qua volume gelijk is aan de inhoud van de badkamer in dit appartement en waar tegelijk samen bewegen praktisch onmogelijk bleek. Hier is het fraai, nieuw, bijna gereed, maar perfect leefbaar met een oppervlakte dat drie keer de groter is dan in Olympia, zodat wij ook wat harder naar elkaar moeten praten om elkaar te kunnen verstaan. Op advies van de eigenaar bezoeken wij een restaurant dat erg goed moet zijn. Uiteraard nemen wij zijn advies ten harte en niets vermoedend bezoeken wij het alom geprezen etablissement. We nemen plaats op plastic kuipstoeltjes, waarbij de te dunne plastic poten nog net ons lijfelijke gewicht kunnen trotseren en laten ons verrassen door het menu dat nauwelijks enige variatie biedt, maar met een prijs die voor den Ollanders zeer aantrekkelijk is. Als dit het beste restaurant is dan vrees ik voor de rest in het dorp. Niet veel later neemt onze huisbaas plaats aan de stamtafel en wordt alles een stuk duidelijker. Toch maar iets anders proberen morgen want volgens mij kan het niet veel slechter. Zelfs de zwerfkatten altijd op zoek naar voedsel druipen af als zij iets toegeworpen krijgen dat door de mens vrijwillig wordt afgestaan omdat het niet te eten is. Nog even wat bij de buurtsuper gehaald, want de vrees is dat de genoten maaltijd niet volledig de honger zal stillen. Tevens kan ik opmerken dat genoten in dit geval wellicht een foutieve woordkeuze is. Vanaaf lekker voetballen kijken en zien wij dat Duitsland helaas de winst pakt op Portugal. Morgen een stranddag dus dat wordt smeren.....