Kracht van de zee

Zondag 20 juni 2021

Heerlijk geslapen na de fietsdag van gisteren en vandaag een lekkere luie stranddag. Zon, zee, nauwelijks wind en 29 graden is het ultieme  weerbericht voor de dag. Ondanks dat ik op Rhodos op tien minuten lopen van de zee woon ben ik niet een echte strandman. Zandstrand hier tenminste tot aan de waterlijn, want dan toch ook de kiezels die ik wel gewend ben. Voor kiezelstrand heb ik mijn strandschoentjes die voldoende bescherming bieden tegen de ongelijke kiezelgrond, maar helaas de strandschoenen zitten nog diep onder in de tas, omdat wij er van uit zijn gegaan dat het een volledig zandstrand zou zijn. Helden als wij zijn trekken wij denkbeeldig de stoute schoenen aan en stappen niets vermoedend op het water af dat wel heel erg verleidelijk lonkt. De kiezels zorgen er voor dat die heldendrang naar de zee snel wordt afgeremd, want er is staand bijna geen inkomen aan. Het lijkt wel een stel dronken ouwe kereltjes, die vreselijk staan te stuntelen om zich staande te houden en in ieder geval de aandacht weten te trekken van de lui op het strand, die ons vol belangstelling gadeslaan. Bovendien kan de voorpret beginnen met de wetenschap dat wij er straks ook weer uit moeten. Eenmaal veilig met de zo gewenste zandbodem onder de voeten is de voorstelling voorbij en is er geen aandacht meer voor dit fietssetje. De temperatuur van het water is heerlijk en zijn wij de onhandige gang naar het water al weer vergeten. Het water uit levert weer een hachelijke situatie op als blijkt dat de zee veel sterker is en wij een extra duwtje in de rug krijgen op het moment dat wij behoedzaam lopend over de kiezels het strand proberen te bereiken. We gaan voorover en worden als het ware plat op de buik over de kiezels het strand opgeschoven en vrezen voor een dooie muis van het geslachtsorgaan als gevolg van deze glijpartij over de kiezels. We pissen bijna in ons broek door deze dolle situatie, waar controle nauwelijks mogelijk blijkt en kruipen de laatste meters als kleine kinderen over de kiezels naar het droge. Het vreselijke van zandstrand zorgt er voor dat wij nat in aanraking met het zand als een levende zandpop je handdoekje bereiken en weet alle mogelijk beschikbaar aanwezige openingen van het lichaam weet te vullen. Afdrogen is geen optie tenzij je een scrubbeurt wenst, dus opdrogen is in dit geval meer wenselijk. Als de huid begint te ruiken als gevolg van overmatig blootstellen aan de hitte van de zon is afkoelen wenselijk. Dit keer niet voorzichtig proberen het water in te lopen, maar gewoon laten vallen zodra de waterlijn wordt bereikt met die verstande dat je er voor moet zorgen dat je in het water ligt voordat de zee zich terug trekt. Het is een heerlijke rustdag met dit bezoek aan het strand en eenmaal terug in het appartement kunnen wij het overtollige zand afspoelen onder de douche. Morgen weer op de fiets verder op weg naar het zuiden en hoe dat zal gaan..............de tijd zal het leren.