Schuitje varen

Woensdag, 14 juli 2021

De laatste heel bijzondere ochtend in Marinos Beach Hotel. Na het ontbijt, met vandaag een omelet naar keuze, pakken we de tassen in en nemen wij daarna ruimschoots de tijd, om op het gemak ieder twee cappuccino te kunnen nuttigen. Het is nog voor 10.00 uur als praktisch de hele familie bij elkaar is in het restaurant. Ze weten van ons vertrek vandaag en willen graag afscheid nemen. Niet om zeker te zijn dat wij daadwerkelijk vertrekken, maar een heel spontane actie voor een mooie vriendschap welke tijdens ons verblijf weer even is opgebloeid. En ja hoor, Pa heeft de fles nog koud staan en vloeit de Raki weer rijkelijk en brandt de slokdarm weer schoon van alle etensresten welke na het ontbijt daar zijn achter gebleven. Pa is super trots op zijn kids en ik haal nog even zijn zoon aan, die op veel te jonge leeftijd tijdens een motor ongeluk om het leven is gekomen. Zichtbaar ontdaan krijg ik een hug en loopt hij weg het strand op. Love you, roep ik hem nog na en het oogcontact daarna spreekt voor zich. Het voelt als thuiskomen en door te vetrekken merken wij pas hoezeer wij deze plek en zeker ook deze lieve mensen gemist hebben. Ik krijg van ma nog een BIG HUG en zij vraagt om snel weer terug te komen. Deze belofte gaan wij proberen in te lossen. De boot wacht niet, dus op naar Heraklion, waar wij iets te vroeg arriveren. Maar goed, er is altijd een plasstop nodig en bovendien moeten de tickets welke via Internet zijn besteld worden opgehaald. Schuitje varen en dat 15 uur lang met 5 tussenstops. We hebben een slaapcabine dus kunnen de ouwetjes nog gestrekt op bed, want morgen is het weer vroeg dag. Flauwekul uitdrukking eigenlijk want elke dag begint altijd vroeg. Over de boottocht kan ik schrijven dat die altijd te lang duurt dus proberen wij maar op tijd te gaan slapen en dan weten wij dat na de ruim zes weken Peloponnesos en Kreta wij weer wakker worden in Rhodos en dan is de cirkel weer rond.........