Dat scheelde niet veel

Donderdag, 2 Juni 2022 

Kembs / Rouffach

Een frisse start vanmorgen met slecht 13 graden. De zon komt er wel bij maar heeft moeite met de sluierbewolking die nadrukkelijk aanwezig is. De temperatuur loopt redelijk snel op en dan gaan de jasjes weer uit. Wij hebben nog geen koffie gehad dus de wens is groot en die gaat na 18 kilometer in vervulling. Het plan voor de dag gaat even om omdat wij niet vroeg kunnen inchecken in het hotel. Wij besluiten iets verder door te rijden naar Colmar en daar een wasserette te zoeken waar wij morgen de was kunnen doen. Daar verblijven wij dan twee tot drie uur omdat wij ook een korte rit hebben van slechts 35 kilometer. Dus morgen hebben wij alle tijd en dan is Colmar is een prachtige plaats om even doorheen te lopen en dan maar gelijk alles weer schoon te wassen. Dat moeten wij praktisch elke week wel een keer doen, want zoveel kleding hebben wij niet bij ons. Dus dat voor morgen ochtend. Met doorrijden naar Colmar en daarna weer terug naar ons hotel van vandaag is het een vrij lange rit geworden. Evenals de laatste twee dagen is het in de middag weer licht gaan regenen, geen grote hoeveelheden, maar wel nat genoeg dat de regenjacks even nodig waren ondanks de hoge temperatuur van 26 graden. Colmar is erg druk en zeer pittoresk en voor ons was dit vanmiddag even een bliksembezoek met het regelen van de wasserette maar morgen zullen wij hier wat langer verblijven. Wij hebben na het ontbijt, vruchtenyoghurt en een suikervrij vruchtenmix sapje, verder niets gegeten en in Colmar maken wij van de gelegenheid gebruik om even wat te snoepen. Koffie en voor Eldert met homemade appelgebak aldus de Maître Boulanger en voor mij een baguette tonijn salade. Het afrekenen was even wat onduidelijk als ik mijn eurootjes wil betalen wijst de afreken dame naar een punt vlak voor mij. Ik dacht eerst dat zij naar een plek wees en volgzaam als ik ben volg ik haar handwijzing. Beetje schuchter kijk ik naar mijn kruis, misschien zit mijn broek niet goed of staat er iets open, maar in de koersbroek zit geen gulp, dus ik begreep het niet helemaal. Ik kijk zelfs nog een keer naar achteren om te zien of daar iets was wat ik zou moeten weten. Niets van dat alles, en dan zegt ze in vloeiend Frans dat ik mijn papieren geld in een gleuf moet schuiven en dat dan het verschuldigde bedrag geheel automatisch wordt verrekend met het briefje dat ik net naar binnen heb geschoven. Op de display kan ik lezen wat ik moet afrekenen en kan ik tevens zien hoeveel ik dan nog terug krijg. Alles geheel automatisch, dus het geld wordt door de verkoopsters niet meer aangeraakt en dat heeft Corona teweeg gebracht. Dan terug naar het hotel en het allerlaatste stukje en misschien slechts 100 meter stuurt Komoot, dat fijne navigatie programma ons de snelweg op. Dat hotel ligt ook aan de snelweg maar is via de andere kant prima zonder risico te bereiken. Normaal gesproken mag je daar helemaal niet komen met een fiets tenzij die achter je auto hangt, en de reacties van de automobilisten liegen er niet om. Dan een vrachtwagen met oplegger passeert mij rakelings met zo’n 100 kilometer per uur en dat gaat maar net goed. Ik zit stijf op mijn fiets en houd de benen stil want bij een minste geringste beweging kan het verschrikkelijk fout gaan. Ik zit het nu te schrijven dus er is verder niets gebeurd, maar het wordt nu toch echt tijd om een contact te zoeken met de makers van dit navigatie programma. Wij checken in en normaal gesproken gaan wij eerst even opfrissen maar nu hebben wij gelijk maar een drankje genomen om even bij te komen van de schrik.