De Bunker

Woensdag 23 juni 2021

De ochtend begint lekker als ik nog net het laatste druppeltjes water uit de kraan krijg zodat ik in ieder geval mijn ogen even kan bewateren. Geen water..... dus niet douchen, geen eitjes koken, geen laatste afwas doen en het toilet doorspoelen gaat ook niet lukken. Zorgt er wel voor dat wij om 7.40 op de fiets zitten op weg naar Kalamata. We gaan direct weer stevig klimmen. Voor de auto is het een heerlijk, goed geasfalteerde autoweg terwijl het voor ons vooral een vieze 13 km lange beklimming wordt.
Ook vies is de berm langs deze hoofdweg en die moeten wij moeten volgen. Een grote vuilnisbelt is het want de Grieken nemen het niet zo nauw met het milieu. Dat verklaart ook het grote aantal vliegen en ander soortig irritant ongedierte dat zich vooral boven die bermkant bezigt. Die Grieken flikkeren van alles uit hun raam indien de bodem is bereikt van hun koffie bekers, water en frisdrank flessen, blikjes en ander verpakkingsmateriaal van de happy snack. Dit is niet het werk van de toeristen maar van de Grieken zelf die hun land vervuilen. Dan plotseling vanuit het niets het geblaf van twee vreetzuchtige viervoeters, die het blijkbaar op mijn inmiddels goed gevulde kuiten gemikt hebben. Ik heb mazzel dat ik flink vaart kan maken omdat ik net de daling heb ingezet na alweer een klim. Toch ziet een van die wilde honden kans mij te bereiken hoe hard ik ook naar beneden rijd. Hij zit nu vlak achter mij aan de rechter kant en geloof het of niet ik zit nu niet prettig op mijn fiets. Het geblaf komt steeds dichterbij want hij ruikt bloed en dan probeert hij de aanval in te zetten op mijn rechter kuitbeen. Op dan moment trap ik hard naar achteren en raak ik die etterbak onder zijn kaak. Dat helpt want met een luid kermend gejank erkent hij zijn verlies en druipt af. Ik heb ooit gelezen dat dit de enige manier is om dit soort wilde honden, die hier veel voorkomen, van het lijf te houden en zie hier het resultaat. Ik voel me geen held maar wel opgelucht. Tijd voor koffie en dat wordt ook wel tijd na 13 km klimmen. We gaan dalen en lang ook en dit voelt als een verlaat Vaderdag geschenk. De kilometers rollen nu snel onder ons weg en kunnen we rond 11.30 aan de lunch met daarna nog slechts 6 km te gaan naar ons appartement. We krijgen toestemming om eerder in te checken en zo bereiken wij nog voor 13.00 uur ons nieuwe optrekje. Het lijkt op een bunker omdat de begane grond half onder de grond gevestigd is. Van binnen is alles splinter nieuw en zijn wij de tweede gasten die dit appartement betrekken. Een heerlijk appartement en vooral ook koel omdat het deels onder het grondoppervlak is gebouwd. We blijven hier twee dagen en dus ga ik weer een poging wagen om macaroni te bereiden op de twee beschikbare kookpitten. De temperatuur gaat de komende dagen oplopen naar 37 graden en morgen gaan we het centrum in van Kalamara om ons toch enigszins voor te bereiden op de zinderende warmte die ons parten gaat spelen op een aantal heel lastige ritten met lange beklimmingen. Hot or not .............. we gaan er voor.