Vesuvius

Zondag, 1 mei 2022

Vesuvius

Vandaag een bijzondere dagtocht naar de berg Vesuvius, de boosdoener van al het kwaad uit het verhaal van gisteren, waarbij Pompeii door de eruptie van deze berg volledig is verwoest. Voor in totaal 64 euro word je gebracht en gehaald met een busje en mag je naar binnen. In hoeverre kun je van binnen spreken als je alleen maar buiten blijft. Je wordt op 20 minuten lopen (lees gemiddelde loper) onder de krater gedropt en na twee uur word je geacht weer terug te zijn bij de bus anders is het jammer joh en zie maar hoe je thuis komt. De wandeling naar de krater gaat, hoe kan het ook anders, niet over een keurig geplaveide weg maar over een lava pad met losse versteende stukken lava en gruis en gaat flink steil omhoog. Busjes rijden af en aan met ladingen kratertoeristen dus er wordt aardig verdiend aan de berg die voor zoveel ondraaglijk leed heeft gezorgd. Want zeg nu zelf 12 euro p.p. voor de entree is niet gering voor 20 minuten steile wand lopen zonder enige vorm van conform om vervolgens in een groot gat te kijken dat eigenlijk niet meer is dan een kuil, maar dan wel een heel grote. Bij de entree vier personen die de tickets controleren en dat drijft de prijs van het kaartje wel op. De eerste kijkt of je een ticket hebt en stuurt je door naar nummer 2, die kijkt of de datum klopt, dan door naar nummer drie die de tijd controleert en dan naar nummer vier die de ticket scant. Al die controleurs staan twee meter uit elkaar en daarbij hebben ze ook nog een hulpje die hier speciaal voor opgeleid wordt. Dan vinden ze zich zelf allemaal ook nog heel erg belangrijk. Volgens mij kan de scan al die handelingen in 1 keer tegelijk aflezen en zijn zes man geheel overbodig. Maar goed wij zijn binnen of liever gezegd buiten door de controles. Uiteraard het is een uniek natuur verschijnsel dat af en toe verwoestend tot leven komt. Wij hebben geluk want de kuil blijft gesloten en als je van de krater af kijkt heb een immens uitzicht, althans dat zou je denken, over de Golf van Napels, Pompeii en uiteraard Napels zelf. Niets is minder waar want op bijna 1100 meter is daar weinig van de zien vanwege de smog en dat is niet zo verwonderlijk met zo’n smerige stad als Napels op steenworp afstand. Enige vorm sanitaire voorzieningen is er niet en als je over zwakke sluitspieren beschikt dan wordt het echt billen knijpen totdat je weer terug bij het busstation bent want daar is dan wel een toilet. Daar mag je dan gebruik van maken als je tenminste eerst iets besteld qua drankje of eten maar dat is wel het laatste waar je op dat moment aan kan aandenken als je op knappen staat. Bovendien moet je doorgaans achter aansluiten omdat meer mensen dat sanitaire probleem hebben en komt voor een aantal de verlossing soms te laat. Je kunt je wel voorstellen hoe dat voelt en dan sta je daar in je natte verschoning en komt de uitbater ook nog je bestelling opnemen. Nog maar te zwijgen over het feit dat je ook nog 30 minuten met dat busje terug moet. Onze ouwetjes hebben het gelukkig droog gehouden. De Vesuvius had ik vooraf zeker niet op mijn lijstje staan om te bezoeken maar het was de moeite waard en zijn wij een heel bijzondere ervaring rijker. Onderweg naar het appartement scoren wij een Italiaans schepijsje in de kleurstoffen wit geel en groen en geheel afgemaakt met verse slagroom. Een aanslag op de spieren als gevolg van de stevige wandeling op de flanken van de Vesuvius en dan is zo’n Italiaanse lekkernij dik en dik verdiend.