Rondje Rome

Woensdag, 4 Mei 2022

Rome

Heerlijk wakker worden als niets hoeft. Natuurlijk moet er wel wat gebeuren vandaag maar er is geen haast bij en we weten dat de Paus ook uitslaapt. Eerst even een wasje regelen bij de plaatselijk wasbaas op drie minuten lopen van het appartement en dan een cappuccino met jawel de croissant dat wij buiten nuttigen. Een vaal zonnetje tracht door de sluierbewolking heen te prikken maar is nog niet sterk genoeg. Vandaag gaan wij Rome verkennen op de fiets want wij hebben de afgelopen dagen al genoeg gelopen in Pompeii en Napels en niet te vergeten de  slopende klim op de Vesuvius. De wandelschoenen kunnen weer even in de tas en maken plaats voor de fietsschoenen. Met de metro naar het centrum en de fietsen gaan mee, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We stappen in een lege wagon en vinden een plekkie helemaal achter in de metro en tot nu toe niets aan de hand. Een halte verder stormt er een bende schoolkinderen de metro in en dan is sowieso de rust weg en ontstaat ergernis van medepassagiers die ook in deze al veel te drukke coupé willen plaatsnemen en het binnenkomen nu bemoeilijkt wordt door die horde schooljeugd en de twee fietsten die daar lelijk in de weg staan ondanks dat het een speciale plek is voor rijwielen en rolstoelen. Weer later komt er een vrouw binnen, wit gezicht en spierwit haar en verder naar beneden toe veel wit. Die kan wel een zonnekuurtje gebruiken maar waarschijnlijk kan zij daar niet tegen en dan woon je naar mijn inziens toch in het verkeerde land. In haar handen draagt zij naar het zich laat aanzien een eigenhandig gebakken taart, rijkelijk belegd met halve aardbeien en verpakt in een speciaal daarvoor bestemde doorzichtige taart trommel. Zij verrijkt zich met een plaats tussen de twee fietsen in en dat is  wellicht wel een goede plek om de taart veilig te stellen maar zeker niet verstandig met een witte broek aan welke in aanraking komt met de fietsen die makkelijk lelijke smetplekken achter laten op haar hagelwitte broek hetgeen ook gebeurt. Ze heeft het zelf niet door en ik denk er het mijne van en ga het verder ook niet ter berde brengen. Wij mogen er uit en de fietsen ook en dat levert ook nog wat irritaties op maar haast is geboden want deze metro deuren blijven maar beperkt open voor het inkomende en uitgaande verkeer. Wij hebben een fraaie route uitgezet langs de bezienswaardigheden die wij willen zien en het is weer even wennen aan de drukte van de stad. Waren het vroeger de scooters die her en der om je heen vlogen, nu zijn het de elektrische steps die het verkeer onveilig maken. Het is dan wel een stuk stiller en dat is prettig, maar het grote nadeel is dat je ze niet hoort. Onze fietsen hoor je ook niet en dus gedragen wij ons net als die maffe Italianen op hun steps. Brutaal en zelfverzekerd schiet je door het verkeer heen en daarmee creëer je ontzag bij de Italianen als of je er echt bij hoort. De Paus heeft geen belangstelling voor dit fietssetje, omdat wij vorig jaar geen bloemen hebben gestuurd met Pasen dus vervolgen wij onze weg langs tal van andere alom bekende bezienswaardigheden. Ons lijstje is 16.00 afgewerkt en laten wij nu vlak bij de Chinees uitkomen waar wij gisteren twee stokkies hebben geprikt. De beslissing is snel gemaakt en er was nog een tafeltje vrij. Konden wij vanmorgen nog instappen in een lege metro met de fietsen nu verloopt dat heel anders op halte tien voor het eind. Een volle metro en ja ook wij willen mee. Wij staan op het punt waarvan wij weten dat dit de juiste plek is om met fietsen en al in te stappen en dan is het alles of niets. De meeste mensen vinden het prachtig en met z’n allen staan wij ingeblikt als tonijn, of haringen in een ton om wat dichter bij huis te blijven. Opgepropt staan wij tegen elkaar aan en zijn wij nieuwsgierig wat er bij het volgende metrostation gaat gebeuren. Een jonge dame, met opvallend mooie groene ogen, staat geklemd tussen de wand en mijn fiets en ze vraagt in slecht Nederlands of ze mij mag vasthouden. Tuurlijk bevestig ik dat, want in zulke benarde situaties moet je elkaar toch helpen. Als haar hand steun op het stuur zoekt blijkt dat ik iets anders had gehoopt dan zij bedoelde en blijkt het slechte Nederlands gewoon Italiaans en is daar de verwarring ontstaan. Zij knikt nog wel heel vriendelijk als ze zich achter mijn fiets vandaan wurmt en lachend de metro verlaat met die mooi groene ogen………