Ialyssos Soroni Ialyssos

Het moet er maar weer eens van komen. Vier weken Azerbaijan met dagelijks  3 tot 4 uur slenteren door de stad heeft de spieren wel in beweging gehouden, maar fietsen is anders. Je komt veel verder in dezelfde tijd en je kunt er bij zitten en dat laatste spreekt toch meer tot de verbeelding. Dan kom je met een zware verkoudheid terug uit Azerbaijan en blijkt dat het hier op Rhodos opeens serieus winter te zijn geworden het geen zeker niet uitnodigt voor een lekkere lange fietstocht. Vandaag dan toch maar alle energie bijeen geraapt voor een fietstocht van ruim  50 kilometer. De basisvoeding voor deze rit bestaat alleen uit koffie waar ik energie uit kan putten en dan maar zien hoever ik kom zonder hongerklop. Vast voedsel laat ik bewust staan in de hoop dat ik wellicht afstand kan nemen van teveel lichaamsgewicht dat straks weer goed van pas kan komen in het gevecht met de Alpencols in Zwitserland. Goed, een graatje of 8 bij vertrek en dat kun je gerust fris noemen. Extra lucht in de inmiddels doorgezakte bandjes, winterfietsjack aan, gebreide onderbroek onder de maillot, muziek op de draadloze oren en gaan met die banaan. Die banaan is dus spreekwoordelijk en heeft niets met koffie te maken. De nog aanwezige sneeuw op de hellingen is de stille getuige van wat er zich in de nacht van 24 op 25 januari heeft afgespeeld en Rhodos voor een groot deel onbegaanbaar heeft gemaakt. Door de hevige sneeuwval heeft de regering drastische maatregelen genomen door alle winkels en scholen te sluiten voor twee dagen. In mijn woonplaats Ialyssos is geen sneeuw, is het op 25 januari zonnig met een temperatuur van 10 graden. Het verbaast mij dan ook dat ik het bericht ontvang van mijn kapstertje dat de beurt die ik vandaag zou krijgen, van de hoofdharen wel te verstaan, als gevolg van de hevige sneeuwval is komen te vervallen.  Het land is in rep en roer zelf zonder dat er hier maar 1 vlok is gevallen en dan moet je jezelf afvragen of het dan wel verantwoord is om zonder sneeuwkettingen het sneeuwvrije dorp in te fietsen. Ik ben toch wel een ouwe lul aan het worden als ik merk dat ik de muziek uit de 60’ties die via mijn draadloze oren tot mij komen letterlijk kan meekwijlen. “I wanna live for another thousand years when I see the eyes of Jenny” een nummer van de Haagse Sandycoast, over de ogen van Jenny die eenvoudig door elke andere tweelettergreep meisjesnaam kan worden vervangen, wat ik dan ook doe. Over wie dat dan kan gaan is niet relevant voor het verslag van de eerste serieuze fietstocht. Ik geniet van de muziek en dan gaat het fietsen ook lekker en zo draaien de kilometers onder mij vandaan. Soroni is de bestemming halverwege om vandaaruit weer terug te rijden naar Ialyssos. De geplande koffiestop bij Linda, Johan en Eefje gaat niet door, omdat zij op dat moment in Ialyssos verblijven, waar ik dus vandaan kom. Eenmaal in Soroni linksomkeer, omdat het rijgedrag van de Grieken hier voornamelijk op de rechter weghelft plaatsvindt en om terug te keren in de tegenovergestelde rijrichting is linksomkeer draaien een voor de hand liggende keuze.  Ik laat Soroni voor wat het is en passeer de stinkende raffinaderij. Vanaf hier prikt de wind deels in de rug maar doet geen pijn. Dan gaat het snel richting Kremasti en kies ik de route langs het vliegveld en de kustweg om zodoende de brug bij Kremasti, welke voor alle verkeer is afgesloten te omzeilen. Klinkt best wel raar als je iets per fiets wil omzeilen. Omfietsen, wat ik ook daadwekelijk doe, zou hier meer op zijn plaats zijn, maar de definitie van omfietsen in vergelijking met omzeilen bestaat niet en kan derhalve alleen in spreektaal dan wel geschreven tekst gebruikt worden zonder dat het iets betekent.  De benen voelen goed en ook aan het einde van de rit. Dat zit wel goed dus. De rit is gedaan en het eerste verslag staat weer op de rol. Hoeveel er weer gaan volgen is onbekend maar het seizoen is gestart.