Goat soup
10 juni 2021 - Kalávrita, Griekenland
Donderdag 10 juni 2021
Tassen inpakken, ontbijten en weer op de fiets naar onze volgende slaapplaats in Kalavrita. Het weer is fris, bewolkt, geen wind en bij vertrek rond 16 graden. Direct na vertrek gaat de weg vals plat omhoog en wij moeten volgen. We gaan klimmen naar maximaal 1019 meter en met name de laatste 5 kilometer van de klim gaat stevig omhoog met een gemiddeld stijgingspercentage rond de 6. Af en toe vraag ik me af welke idioot heeft hier die bijna onmogelijke wegen heeft aangelegd, die wij dan weer zo nodig moeten beklimmen. Wij slingeren ons een weg naar boven en zien dat het weer opklaart en op de top van de bergpas breekt de lucht volledig open in de kleur Grieks blauw en doet de zon verwoede pogingen de oude lijven warm te stomen voor de lange afdaling, die na twee uur klimmen voor ons ligt. Op de top worden wij ingehaald door twee supersnelle straaljagers die vlak boven ons hoofd met een vreselijk kabaal verder het dal in draaien en in no time uit het zicht verdwijnen. Wij nemen gewoon de weg met een super mooie onvervalste afdaling met haarspeldbochten over een prima wegdek. We knijpen de remmen een beetje in om de snelheid te temperen, want het gevaar dreigt overal en altijd en bovendien genieten wij zo meer van het prachtige uitzicht dat deze afdaling ons biedt. Opvallend dat ook op deze route geen enkele koffietent wordt gevonden en dat is vreemd voor een koffieminded land als Griekenland. Maar goed we zijn voorbereid op dit gemis onderweg en selfsupported op weg gegaan. Het Guesthouse Armakas is fraai met een vriendelijk gastvrouw een ook een veilig plekkie voor onze fietsen beschut onder een afdakje achter in de schaduwrijke tuin. Na de opfrisbeurt, gaan wij het dit wintersport dorp verkennen. Dat klinkt misschien vreemd hier op 600 meter hoogte maar goed vandaag in ieder geval geen sneeuw van betekenis. We zoeken een plekkie op een uitgestorven terras en dan is de ruimte snel gevonden. Ieder een bank dan maar en dan kan de bestelling, biertje en rosé, doorkomen. Het is een enorm terras dat vanaf onze plek zicht biedt op een groot plein waar behoudens wat schoolkinderen helemaal niets gebeurt. Ook tijdens de tweede ronde van het zelfde blijft het angst vallend stil. In de lucht is heel wat meer te zien want daar pakken donkere wolken samen en kan het nog wel eens nat middagje worden. De buurtsuper wordt nog met een bezoek vereerd voor een hapje en een drankje voor de avond in ons gerieflijke verblijf. De bedden lonken en niet veel later hult de kamer zich in een serene rust. Na ongeveer een uur schrikken we wakker van lawaai op het dak dat naar blijkt door hevige regenval wordt veroorzaakt. Voor het diner zoeken wij een restaurantje in de straat omdat ons lijf niet echt regenbestendig is. Verrassend is de home made goat soup van oma dat bestaat uit krachtige bouillon, peentjes, wat drijvend groen en geit, maar kan desgewenst ook zonder geit worden opgediend, hetgeen onze voorkeur geniet. Naast de soep verteren wij nog een hoofdgerecht met twee alcoholische drankjes en gaan wij voldaan en 27 euro armer naar huis voor de buis om ons idool Danielle van den Donk te bewonderen in de voetbal interland tegen Italië. Morgen een heel speciale dag zonder fiets maar met een trein.....
Geniet ervan heren!