Geluid van stilte

Zaterdag 12 juni 2021

Wakker worden, opstaan, douchen, inpakken en wegwezen en dan om 8 uur op de fiets op weg naar de bakker voor een soort van ontbijt. Om 8.27  verlaten wij het dorp dat nog in de mist gehuld is en met 11 graden op de thermometer hebben we het wel gehad. Fris dus, maar we zitten nog steeds tussen de bergen op 700 meter hoogte. De zon komt er snel bij en zorgt er voor dat de mist snel verdampt en de omgeving weer zichtbaar wordt. Geen lange rit vandaag maar wel twee beklimmingen over prachtige stille wegen. De zon verwarmt de rug terwijl de temperatuur aan de voorkant achter blijft met het gevolg dat de vooruitlaat zich een beetje schuil houdt en het even goed zoeken wordt als de nood hoog wordt voor een verlossende plasbeurt. In twee uur tijd is de temperatuur met 12 graden gestegen zodat het nu aangenaam aanvoelt. De eerste klim van slechts 4 % kondigt zich aan en slingert door het fraaie landschap. Het is stil, heerlijk stil met behoudens een aantal vogels die zich fluitend het ochtendgloren laten welgevallen, alleen nog het zoemen van de banden die contact maken met het gladde wegdek. Stilte is een heerlijk geluid en wij genieten van dit moment op deze eenvoudige maar goedlopende klim. Koffie in het eerstvolgende dorp en dan zitten we nog maar 7 kilometer van onze volgende slaapplaats. Een stamgast in deze pleisterplaats vraagt zich af of deze fietsen elektrisch ondersteund worden, want hij is blijkbaar goed op de hoogte van de volgende klim die aanstonds na de koffie onder de wielen komt. De klim is gemiddeld 5%  maar is gelukkig niet zo lang. Niet veel later bereiken wij ons hotel dat met 4,5 sterren gewaardeerd wordt. Het is zaterdag en in de lobby zit een verzameling oudere jongeren, die naar verluidt iedere zaterdag middag bij elkaar komt voor een snelle hap en liters wijn. Het jamas is niet van de lucht en het geluid dat deze dorpsgenoten, voornamelijk mannen, produceren gaat het maximum toelaatbare aantal decibels ruimschoots te boven. Luidkeels worden wij ontvangen en direct komt de rosé te voorschijn dat niet veel later overgaat op rode wijn. Van het huis wordt ons verteld en nog voor ik mijn enthousiasme kan uiten voor dit hartelijk en zeer ongebruikelijke ontvangst wordt een hapklare brok voorgehouden om te proeven en dat blijkbaar de specialiteit van het huis is. Hoewel wij trachten hun drankbehoefte, die ze aan ons proberen op te leggen, af te houden, komen we niet weg en na uiteindelijk 5 glazen en nog een aantal specialiteiten van de chef kok kunnen we uiteindelijk het pand bijna onopgemerkt verlaten. We hebben een prachtige kamer met drie bedden, open haard, badkamer met heerlijke stortdouche en een balkon met zitje en zicht op de bergen. Registreren hebben ze blijkbaar nog nooit van gehoord en de mondkapjes zijn hier vooralsnog niet gearriveerd. Het dorp is verder uitgestorven, het enige restaurant is dicht en onze hoop is gevestigd op de keuken van het hotel voor een maaltijd. Het is inmiddels 19.30 en het hotel dat meer lijkt op een buurthuis, begint weer vol te lopen met dezelfde dorpsbewoners, die vanmiddag, in deels beschonken toestand, het pand hebben verlaten. Morgenochtend verlaten wij de bergen als wij richting de kust gaan en drie nachten in Patras zullen verblijven. Het is nog lang onrustig in de lobby.......