Deuren blijven gesloten...

Dinsdag 15 juni 2021

Onstuimig nachtje door het hevige onweer dat even na vieren losbarst. De sokken die ik aan het waslijntje heb laten luchten staan de volgende ochtend vol water en kunnen blijven hangen om op te drogen. Uitgeslapen tot 8.36 uur en dan maar ff een lekker ontbijtje scoren voor dit keer 8.30 euro in plaats van 8.00 euro omdat er nog maar 1 plain croissant is. Voor Eldert dus en ik offer me dan maar op en neem genoegen met een chocolade croissant dat het verschil van 30 cent verklaart. Dubbele cappuccino en ons vers sinaasappelsapje met een rietje completeert de ovenverse croissant. Voor de komende rit hebben wij een overnachtingsprobleem, omdat wij een soort van niemandsland moeten overbruggen, waar via Internet geen slaapplaats te vinden is. Het busstation biedt uitkomst en scoren een bus ticket om een stuk op weg te komen want Olympia is te ver weg om in 1dag fietsend te overbruggen. Met de bus ticket in de knip is het probleem opgelost en gaan we verder op excursie naar de Rio- Antirriobrug, dat Peloponnesos met het noordelijke vasteland van Griekenland verbindt. De tolbrug is zo duur dat de Grieken deze brug links dan wel rechts laten liggen en nog steeds gebruik maken van de veerboten die af en aan varen. Het is een indrukwekkend bouwwerkje dat schil aftekent tegen de oude verdedigingsmuur waar de oprit van de brug pal overheen is gebouwd. De prachtige oude verdedigingsmuur is ook te bezichtigen maar helaas op dinsdag gesloten. We gaan terug naar het oude centrum van Patras, zetten de fietsen in de stalling van een autoparking, met een speciaal hok voor fietsen en gaan te voet verder. Even buiten de wandelpromenade gaat er een steile trap naar boven en biedt naast een prachtig uitzicht over de stad, ook op de top een schitterend kasteel dat de moeite van een bezichtiging waard is. Zeker na de beklimming van de 150 treden die deze trap telt. Geen knop aan de zijkant waarmee je de trap als roltrap kan bedienen, maar het ouderwetse onvervalste klimwerk voor de voeten die elk 75 treden beroeren en een enorme krachtsinspanning moeten leveren om dit lijvige fietssetje naar boven te hijsen. Het prachtige kasteel ligt nu binnen handbereik en het is begrijpelijk dat er weinig interesse is gelet op dit enorme obstakel met 150 treden dat genomen moet worden. Niets is minder waar als bij de ingang blijkt dat dit kasteel, evenals de oude stadsmuren op dinsdag voor bezichtiging gesloten zijn. We drinken de teleurstelling weg met een drankje op een heerlijk terras dat uitzicht biedt op een andere bezienswaardigheid................ maar ja het is nog steeds dinsdag. Thuis wordt het weer tijd voor de macaroni dat alleen maar hoeft te worden opgewarmd. De bakpan is geen optie qua volume dus verwarm ik de macaroni verder op in de pan die tot op de rand gevuld is. Met de verwachting dat deze pan niet de ideale opwarming zal verschaffen, meng ik de macaroni met wat olijfolie en probeer ik de macaroni met constant omscheppen gelijkmatig te verwarmen. Het verwarmen gaat niet slecht maar ik merk ook dat de hoeveelheid eetbare macaroni naarmate de verwarming aanhoudt minder wordt en moet tegelijkertijd constateren dat de bodem van de pan steeds dikker wordt, doordat de hittebron de onderste laag in de pan niet alleen verwarmd maar ook een donkerbruine eenheid gaat vormen met de bodem. Toch lukt het om de twee borden rijkelijk te vullen met de macaroni dat nog in tact is gebleven en met verrijking van een gebakken ei toveren we weer een heerlijk maaltijd op tafel. De pan was al niet groot maar heeft nu nog minder volume gekregen, maar door kordaat ingrijpen van Eldert staat de pan nu weer blinkend en wel in het daarvoor bestemde keukenkasje. Morgen maar weer eens uit eten......